മുഹമ്മദ് ഇഖ്ബാല്‍ - മനുഷ്യനും ദൈവവും
ഒരേ മണ്ണും ജലവും കൊണ്ടു നാം ഈ ലോകം സൃഷ്ടിച്ചു,
നീയതിനെ ഇറാനും താർത്താരിയും നൂബിയായുമാക്കി.
പൊടിയിൽ നിന്നു നാം കറ പുരളാത്ത ഇരുമ്പയിരു സൃഷ്ടിച്ചു,
നീയതിനെ വാളും വില്ലും തോക്കുമാക്കി,
മരത്തെ വീഴ്ത്താൻ മഴുവാക്കി,
പാടുന്ന കിളിയെ തടവിലാക്കാൻ കൂടുമാക്കി.
മനുഷ്യൻ:
നീ രാത്രി സൃഷ്ടിച്ചു, ഞാനതിൽ വിളക്കു കൊളുത്തിവച്ചു.
നീ കളിമണ്ണു സൃഷ്ടിച്ചു, ഞാനതിനെ ചഷകമായി മെനഞ്ഞു.
ചതുപ്പുകളും മലകളും കാടുകളും നീ സൃഷ്ടിച്ചതിൽ
തോപ്പുകളും പൂത്തടങ്ങളും ഉദ്യാനങ്ങളും ഞാൻ വിരിച്ചു.
കല്ലുരച്ചു കണ്ണാടിയാക്കിയതു ഞാൻ,
വിഷത്തിൽ നിന്നമൃതമെടുത്തതും ഞാൻ.
നീയതിനെ ഇറാനും താർത്താരിയും നൂബിയായുമാക്കി.
പൊടിയിൽ നിന്നു നാം കറ പുരളാത്ത ഇരുമ്പയിരു സൃഷ്ടിച്ചു,
നീയതിനെ വാളും വില്ലും തോക്കുമാക്കി,
മരത്തെ വീഴ്ത്താൻ മഴുവാക്കി,
പാടുന്ന കിളിയെ തടവിലാക്കാൻ കൂടുമാക്കി.
മനുഷ്യൻ:
നീ രാത്രി സൃഷ്ടിച്ചു, ഞാനതിൽ വിളക്കു കൊളുത്തിവച്ചു.
നീ കളിമണ്ണു സൃഷ്ടിച്ചു, ഞാനതിനെ ചഷകമായി മെനഞ്ഞു.
ചതുപ്പുകളും മലകളും കാടുകളും നീ സൃഷ്ടിച്ചതിൽ
തോപ്പുകളും പൂത്തടങ്ങളും ഉദ്യാനങ്ങളും ഞാൻ വിരിച്ചു.
കല്ലുരച്ചു കണ്ണാടിയാക്കിയതു ഞാൻ,
വിഷത്തിൽ നിന്നമൃതമെടുത്തതും ഞാൻ.
No comments:
Post a Comment